De laatste column van Jessica Voets

Ongeveer een jaar lang schrijf ik nu columns over mijn voortuintje dat ik heb ingericht als permacultuur moestuin. En dat is anders. Dat is zeldzaam zelfs: een voortuin die dient om van te eten, ingericht is om bijen, insecten en bodemleven blij te maken en die er ook nog eens leuk uitziet. Bijzonder, toch? En ook een tikkeltje avontuurlijk!

Lifestyle

Desondanks heb ik besloten om met mijn columns voor Casade te stoppen. Dit heeft meerdere redenen, één ervan is dat ik mijn moestuinavontuur breder zal gaan inzetten. Wat begonnen is met eten uit je voortuin, is nu ook een bijentuin geworden. Daarnaast is permacultuur voor mij veel meer een lifestyle geworden, die ik steeds verder uitbreid. En mijn voortuintje is een heel goed begin geweest, maar is inmiddels te klein geworden voor al mijn avontuurlijke groene ideeën.

Van bodemleven tot bijen

Het afgelopen jaar heb je onder meer kunnen lezen over hoe je niet alleen je eigen groenten en fruit teelt en daarmee goed naar jezelf omkijkt, je hebt ook kunnen leren over hoe je tegelijkertijd beter voor de natuur zorgt. Ik heb je uitgelegd hoe je het bodemleven helpt door de aarde te bedekken met blad, takjes, houtsnippers en bodembedekkende planten. En hoe dit ervoor zorgt dat je jezelf tijd en water bespaart. Ook heb ik je verteld hoe je planten kunt telen met eigen gewonnen zaden. Hoe vaste fruit-en groenteplanten ervoor zorgen dat je minder werk hebt aan je tuin. Hoe je met verschillende lagen beplanting in je tuin (of balkon), optimaal je ruimte benut. En last but zeker not least, weet je nu hoe je tegelijkertijd ervoor zorgt dat er een diversiteit aan wilde bijen, honingbijen en vlinders van je tuin smullen. Want bijen zijn niet alleen schatjes, we hebben ze heel hard nodig voor onze voedselvoorziening en dus voor ons voortbestaan. Ik sta ervan versteld hoe weinig we ons dat realiseren en hoe ver we daarmee van onszelf en moedertje natuur afstaan.

Alle columns bij elkaar genomen: te veel om op te noemen dus. En dat allemaal in een jaar!

Kapucijners

Als afsluiting wil ik je nog het resultaat laten zien van de kapucijners en quinoa die ik in een eerdere column noemde. Van de kapucijners heb ik inmiddels al heerlijk gegeten. Vers zijn ze groen en meteen kort te koken. Ze smaken dan naar erwten. Wanneer je ze langer aan de plant laat hangen, totdat de plant bruin wordt, drogen ze vanzelf in en krijgen ze de bruine kleur zoals we die kennen. Op deze manier kun je ze bewaren en op een later moment eten.

Twee kleuren kapucijners

Kapucijnerplant  -   start van zaden die indrogen    Emmer met geoogste kapucijnerplanten

En de quinoa? Die doet het goed! Ze heeft nog wat tijd nodig om te groeien, maar daarna ga ik zeker genieten van deze lekkere graanvervanger.

Quinoa beginnend plantje                                         Appelboom en rode zonnehoed

Moedertje Natuur

Mijn verhalen over onze prachtige en eetbare natuur heb ik met veel plezier geschreven. Hopelijk heeft het je tot nadenken gezet en geïnspireerd tot een bewuster en zelfvoorzienender leven. En zoals gezegd houdt mijn groene avontuur en het schrijven daarover hier niet op. Dus word vooral vriendjes met me op Facebook. Mijn eerdere columns zijn terug te lezen op de website Moedertje Natuur – Jessica Voets (wordpress.com), waarop ik later dit jaar ook nieuwe content zal plaatsen.

Tot ziens! Lang leve het groene leven!

Met avontuurlijke groene groetjes,

Jessica Voets

Noot van de redactie
Wij vinden het ontzettend jammer dat Jessica stopt met haar leuke, leerzame en inspirerende columns. We begrijpen haar beslissing en wensen haar veel succes met de nieuwe dingen die ze gaat doen. Jessica, nogmaals bedankt!

Heb jij ook een leuke of interessante hobby met betrekking tot wonen of tuinieren? Kun je daar boeiend over schrijven en wil je dat met ons en onze huurders delen? Stuur dan een mailtje naar a.jansens@casade.nl. We nemen dan contact met je op en misschien word jij onze nieuwe columnist!